Budowę zapoczątkowano w 1978. Oficjalnie miał to być Ośrodek Doskonalenia Kadr UW, ulokowany w Lasku Komunalnym, faktycznie luksusowy obiekt recepcyjny, który w obliczu przyznanych miastu Dożynek Centralnych powiększono do 80 miejsc noclegowych noclegowych i 30 gastronomicznych (pocz. 2-3 tys. m3, ostatecznie 13 tys. m3. Był to obiekt z klinkierowej cegły, składających się jakby z dwóch odrębnych, połączonych domów, tworzących czworobok z pozostawionymi tam drzewami (proj. Jadwiga Hawrylak-Grabowska). W 1980, gdy wybuchły strajki budowany obiekt pośpiesznie przekwalifikowano na zajazd turystyczny WPT "Roztocze". Wskutek postulatów załóg zakładów, 12 I 1981 wojewoda przeznaczył obiekt dla Państwowego Domu Dziecka.

 * Do budowy zużyto m.in. 12 tys. t piasku, 356 tys. szt. cegły, 134 tys. klinkieru drogowego, 700 t cementu, 600 m3 tarcicy, 1800 m2 płytek ceramicznych, 16 t blachy miedzianej, 40 t stali, 20 km przewodów elektrycznych, 5 km rur wod.-kanalizacyjnych.