W Akademii Krakowskiej został doktorem filozofii, od 1724 wykładał w Zamościu (ostatnio na katedrze teologii moralnej), z czasem jednak czynił to nieregularnie, zajęty administracją i swymi dodatkowymi dochodami. Był 3-krotnie rektorem i kwestorem Akademii, kierował też seminarium duchownym w Krasnymstawie. Tytułował się kanonikiem zamojskim i chełmskim, proboszczem w Wielączy.