Pochodził z Turobina. Używał łacińskiej formy nazwiska Piechovius. Był jednym z pierwszych studentów Akademii Zamojskiej i do niej po dalszych studiach na Uniwersytecie Krakowskim (od 1599 bakałarzem) wrócił, ucząc od 1600 w klasach niższych (poezja). W 1603 powołany na katedrę logiki (został wówczas prawdopodobnie drem filozofii). W 1607-9 na koszt kanclerza studiował w Padwie, gdzie został doktorem medycyny (tego roku był też na uniwersytecie w Bolonii). Po powrocie objął katedrę medycyny. W 1611-24 wybierany był 7-krotnie rektorem, dając się poznać jako światły organizator życia na uczelni. Przyczynił się do wydania szeregu zarządzeń (m.in. przepisy porządkowe dla studentów), doprowadził do kompromisu w stosunkach Akademii z władzami kościelnymi, troszczył się o byt materialny uczelni (zapisał 150 zł na pensje profesorów). Przez pewien czas podlegała mu drukarnia akademicka. Był uznanym zamojskim lekarzem, ale wzorem ówczesnego środowiska zamojskiego nie zasklepiał się w jednej dziedzinie, czego dowodem jest pożyteczna, licząca ponad 200 stron antologia sentencji z dzieł Cicerona (Narrationes... Zamość 1611), z osobliwym talentem napisana.
Był rajcą miejskim, zamojskim wójtem, następnie burmistrzem (od 1946). Ok. 1616 wzniósł w Rynku kamienicę (nr 2), w której założył aptekę ob. znaną jako "Rektorska". Był osobą zabiegającą o dobra materialne, dzierżawcą Kraśnika i wójtostwa w Wilkołazach, udzielał pożyczek na 8 % rocznie i pod zastaw. Księgozbiór medyczny zapisał Akademii. Ożeniony z Rozjanną Olszewską, miał 2 synów i 2 córki. Stanisław odziedziczył po nim aptekę. W jego ślady poszedł Jerzy Wojciech.

* Miał Piechowicz w wójtostwie przy domu we dwoie mieyscach sadek wiśniowy, domową wygodę, w oborze 10 krów i 64 owce, procz tego pszczelniczek, w którym postawił własnych 9 uli. Przy dworzyszczu terkotał młynek wodny o jednym kole mącznym.