Powstał za sprawą bpa Władysława Farona (osobne hasło) usuniętego z PNKK, który na synodzie w Zamościu został w 1932 arcybiskupem Polskiego Kościoła Starokatolickiego i tu dwa lata później mianował dwu biskupów. Zamość do wyjazdu ks. Farona do Warszawy w poł. 1933, formalnie nieco dłużej, był siedzibą tego kościoła na całą Polskę, później Warszawa, a po wojnie Legionowo, Łódź, Wrocław i Jelenia Góra (w szczytowym okresie 3 biskupów, 28 księży i ok. 50 parafii).