Był to szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego i rewaloryzacji zamojskiego zespołu zabytkowego, potocznie zwany planem rewaloryzacji opracowanym w 1976-77 przez zespół pod kierunkiem architektów Andrzeja Piątka i Janusza Macha (1943-1981) w Pracowni Projektowej Oddziału PKZ w Rzeszowie. Plan jako akt prawnie obowiązujący określił zasady postępowania przestrzennego i konserwatorskiego na obszarze około 144 ha - zespołu zabytkowego wraz z XIX w. przedpolem dawnej twierdzy.
W oparciu o wytyczne konserwatorskie opracowano m.in. funkcję zespołu zabytkowego i generalne zasady adaptacji obiektów zabytkowych, układ komunikacyjny, układ stref ochrony konserwatorskiej. Określono liczbę mieszkańców Starego Miasta na 3 tys. w tym ok. 1 tys. osób w pensjonatach i hotelach.
Było to opracowanie prekursorskie i wzorcowe w skali kraju, a specjalistyczne pismo szwajcarskie "Schweitzer Ingenieur und Architekt" uznało "plan rzeszowski" za pionierski na świecie. Obowiązywał do l. 90., jego mankamentem było jednak arbitralne, szczegółowe ustalanie funkcji użytkowych, nie do obronienia po przemianach strojowych.
W oparciu o wytyczne konserwatorskie opracowano m.in. funkcję zespołu zabytkowego i generalne zasady adaptacji obiektów zabytkowych, układ komunikacyjny, układ stref ochrony konserwatorskiej. Określono liczbę mieszkańców Starego Miasta na 3 tys. w tym ok. 1 tys. osób w pensjonatach i hotelach.
Było to opracowanie prekursorskie i wzorcowe w skali kraju, a specjalistyczne pismo szwajcarskie "Schweitzer Ingenieur und Architekt" uznało "plan rzeszowski" za pionierski na świecie. Obowiązywał do l. 90., jego mankamentem było jednak arbitralne, szczegółowe ustalanie funkcji użytkowych, nie do obronienia po przemianach strojowych.
* Zespół autorski planu: A.J. Piątek, J. Mach - główni projektanci; W. Sobek, T. Piątek, St. Wiercioch, J. Szozda - architekci, współpraca autorska; K. Brydak, B. Lejda, Z. Dulla, R. Rogoziński - specjaliści branżowi.
