Ur. w Łomży. Dyplom uzyskała w 1930, posiadała II st. specjalizacji. W 1933-36 pracowała w szpitalu w Brukseli, później w Poznaniu, Łomży i w 1941-45 w szpitalu dla dzieci w Warszawie. Po powstaniu znalazła w gruzach małego chłopca, którego później adoptowała. W 1945 przybyła do Zamościa, zorganizowała oddział dziecięcy w zamojskim szpitalu, została ordynator (do 1962). Cieszyła się wielkim szacunkiem wśród matek jej małych pacjentów. W 1954 w Łabuniach odebrała jedyne na Zamojszczyźnie czworaczki. Mieszkała przy ul. Orlicz-Dreszera. Miała siostrę romanistkę Marię Markuszewską (osobne hasło).