Prace remontowe od 1964 prowadziło MPRB, od 1966 KGR PKZ Lublin, kolejno przekształcony w zamojski zakład i oddział Pracowni Konserwacji Zabytków. Projekty od 1962 opracowywały PKZ o/W-wa, potem od 1969 o/Lublin, a 1 X 1970 powstała pracownia projektowa w Zamościu. W 1979-80 (przed jubileuszem miasta), podczas renowacyjnego "szczytu" pracowały tu wszystkie oddziały PKZ. Do poł. l. 80. prace renowacyjne prowadził też KBK (wcześniej jako WPBK - renowacja pierzei zach.).
Znaczny wkład miała też Politechnika Krakowska (badania i proj. bloku ormiańskiego, arsenału). Początkowo aparat inwestorski w krótkim czasie stanowiły kolejno: Sekcja Renowacji przy MZBM (1968-72), później jako Biuro d/s Renowacji przy MZBM z zastępcą dyr. d/s renowacji (1972-73), wyodrębnioną 15 II 1973 jako DOZZM (dyr. R. Skowron, następnie Z. Kramarz) - w ramach PMRN pełniącą funkcję inwestora renowacji (1973-74), DOSM (1974-75), DRMZ.
20 I 1975 pierwszy raz zebrała się Rada Naukowo-Konserwatorska, od 15 VII 1977 jako Rada Konserwatorsko-Artystyczna (do 1980 kilkanaście posiedzeń). W 1977 Zamojski Zespół Zabytkowy, jako pierwszy w Polsce otrzymał Miejscowy plan szczegółowy zagospodarowania przestrzennego i rewaloryzacji (Plan rzeszowski) Andrzeja Piątka i Janusza Macha (PKZ Rzeszów). Powstało też w 1976 niezbędne, obszerne Studium historyczno-urbanistyczne pod kierunkiem Karola Majewskiego (PKZ Lublin). W 1984 uzupełniło je studium przedmieść (B. Sawa). W 1975-82 specjalistów konserwacji kształcono w PLSP, a w 1974-80 na rzecz renowacji odbywała się akcja OHP "Zamość wczoraj dziś jutro". Na marginesie renowacji doszło do głośnego, zakończonego uniewinnieniem procesu w sprawie podwyższonych standardów.


 * Autorzy Studium historyczno-urbanistycznego z 1976 - Grzegorz Sądecki, Czesław Kiełboń. Krystyna Gerłowska, Elżbieta Dobrowolska-Piądło, Andrzej Hunicz, Barbara Skibińska, Ewa Lameńska z Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej z PKZ Oddział w Lublinie.