Ur. w Tarnowie, ukończył w 1979 AGH (mgr inż.) i studia podyplomowe na SGH. Był nauczycielem w ZSME w Biłgoraju, po stanie wojennym katechetą. Za działalność w "Solidarności" (delegat na pierwsze trzy zjazdy krajowe) był internowany, w 1989 został przew. biłgorajskiego oddziału "S". W l. 80. więziony i szykanowany, przez 9 lat nie miał pracy, rok przebywał w Japonii i USA. W 1990 powołany na pełnomocnika Rządu ds. Reformy Samorządu Terytorialnego w wojew. zamojskim, a po trzech miesiącach 23 VII na pierwszego wojewodę zamojskiego w III RP (1990-92). Podczas jego kadencji doszło do nawiązanej wcześniej współpracy z Włochami w sprawie wyposażenia nowego szpitala i pierwszych targów w Zamościu, jako wojewoda podróżował do USA. Później pracował w Kuratorium (dyrektor wydziału). Organizował WSZiA, w 1997 zostając jej wicekanclerzem, a od 2003 kanclerzem. Był inicjatorem i przewodniczącym Porozumienia Samorządowego Zamojszczyzny, a także prezesem Zarządu Wojew. Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, potem ZP ZOSP. Pochowany w rodzinnym Tarnowie.



 * Odwołany został po 22 miesiącach. - To trwało 20 sekund. Minister wymamrotał, że chciał mi podziękować. Z pliku odwołań wyciągnął jedno, jakby losował kupon i wręczył mi je. Potem przekonałem się, że było to odwołanie wojewody suwalskiego. Różyckiego atakowano, że nie przeprowadził  w urzędzie gruntownych zmian kadrowych (z "TZ")