Pochodził z Turyngii, do szkoły budowlanej uczęszczał w Berlinie, służył w armii francuskiej, osiedlił się w Warszawie (wraz z bratem Fryderykiem Rossmannem), związany z korpusem inżynierów, był profesorem Wojskowej Szkoły Aplikacyjnej w Warszawie, w kampanii napoleońskiej w wojsku Poniatowskiego. Związany był z budową wybitnego dzieła inżynierskiego tamtego czasu - kanału augustowskiego, w 1826-27 w zamojskiej Inżynierii twierdzy. W III 1831 skierowany został do Zamościa na stanowisko komendanta dyrekcji inżynierii twierdzy, tu od V 1831 pułkownik. Opuścił Zamość wraz z kapitulacją twierdzy. Był protestantem. Zakończył życie w swoich podwarszawskim majątku, spoczął na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.