Franciszek Rożynek (1901 - ?) ur. w Toruniu, ukończył szkołę im. Beethovena w Berlinie, a w 1935 uzyskał dyplom dyrygenta w poznańskim konserwatorium. Był ułanem 15 p. ułanów, koncertował jako muzyk zawodowy w wielu krajach, m.in. USA, Anglia, Francja, Niemcy, Holandia, Dania, Norwegia, dyrygował chórem poznańskiego Tow. Muzycznegokomponował, odnośnie swoich utworów powołując się na opinie samego F. Nowowiejskiego.
W 1936 wraz z żoną przybył z Poznania do Zamościa. Założyli tu szkołę muzyczną im. Karłowicza (ul. Sienkiewicza 9, tam też na górze mieszkali, miał 3 pianina i fortepian), na I roku kursów  muzycznych 31 os.). Był jej dyrektorem, grał na skrzypcach, komponował (muzyka do Skałki wystawionej przez Gimnazjum), uczył także w szkole nr 1 i 2, a także w gimnazjum żydowskim. Wystąpił w wielkim koncercie muzyki religijnej z udziałem F. Nowowiejskiego w Kolegiacie (1936).
W 1939 nie wrócił z frontu, dając znać o sobie dopiero pod koniec wojny ze Szwajcarii. Związany z Filharmonią i Teatrem w Opolu (1948-50 kier. orkiestry) i szkołą muzyczną. W Szopce Zamojskiej wystąpił jako Dyr. Rosen-eck (1938).
Emilia Rożynek (1905-1988) ur. w Przemyślu, ukończyła filologię francuską, studiowała we Lwowie i Poznaniu (mgr filozofii, 1936), na Sorbonie i w Edynburgu, była pianistką, we wspomnieniach zamościan - osobą bardzo elegancką, szykowną. Uczyła też języka francuskiego w gimnazjum. Niemcy pozwolili jej na prowadzenie szkoły. Gdy mąż się odnalazł, latem 1943 wyjechała do Sanoka. Po wojnie zamieszkała w Opolu. Uczyła w szkołach średnich francuskiego i angielskiego, a także muzyki. Była m.in. wicedyrektorem szkoły, kierowała wojewódzkim zespołem nauczycieli języków obcych, była wybitnym, cenionym pedagogiem. Mieli 3 synów i córkę, a syn był wicewojewodą opolskim.