Humanistycznym zwyczajem używał greckiej formy nazwiska Stefanowicz. Pochodził ze Lwowa i tam też zmarł. W 1593 został doktorem filozofii na Uniwersytecie w Krakowie. Rok później znalazł się wśród trzech pierwszych profesorów Akademii, a w 1595 mianowany został jej pierwszym rektorem (rok później ponownie, już z wyboru). Dozór mający nad szkołą Stefanides, był człowiekiem uczonym i przykładnego życia. Wykładał logikę i metafizykę, potem prawo (był również doktorem praw, a podobno także medycyny). Stając w sprawach Akademii przeciw biskupowi, był nawet przez niego więziony. Piastował godności kanonicze w Chełmie, Lwowie i oczywiście w Zamościu (jeden z pierwszych), gdzie postąpił wyżej, na kustosza (1621), następnie scholastyka Kapituły (1622). Przygotował do druku polski przekład katechizmu trydenckiego. Był dobrym kaznodzieją. Kazania jego drukowano w Zamościu i Krakowie (m.in. w rocznicę śmierci Jana Zamoyskiego). Swoją bibliotekę zapisał Akademii. Zatrudnienie go w początkowym, najświetniejszym okresie Akademii i powierzenie mu jej zarządu świadczy, iż był osobą niepospolitą. W 1988 jego imieniem nazwano plac staromiejski.