W VI 1945 z inicjatywy Haliny Rogińskiej i Lucjana Pakulskiego opracowano w Zamościu program Instytutu Sztuki Stosowanej, dla szkoły plastycznej, która ostatecznie rozpoczęła jesienią naukę jako pierwsza w kraju 2-letnia prywatna Szkoła Sztuk Plastycznych. Pierwszego roku przyjęto 14 uczniów po "małej maturze" (różny wiek, nawet 40 l.). Naukę poprzedził letni 6-tygodniowy kurs rysunku odręcznego i malarstwa (zakończony wystawą). Na jej czele stanął Lucjan Pakulski (z mojej szkoły wyjść musi nie artysta, lecz przygotowany do życia rzemieślnik). Uczono tkactwa (do 1950) i technik malarstwa ściennego. Przez pewien czas kształcono także na rocznych kursach tkaczy, literników i kreślarzy. Mieściła się w d. kościele franciszkańskim (3 pomieszczenia), obok Pakulskiego uczyli w niej E. Baranowski, M. Poznański, A Klimek, W. Pieńkowski, Szymanowska i NN. Obok znajdowała się współtworzona przez nauczycieli "Gospoda w Artystów". Przy SSP zamierzano utworzyć też Liceum Plastyczne i Architektoniczne. W 1947 szkołę upaństwowiono pod nazwą Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych.

 * Projekt Instytutu Sztuki Stosowanej z 15 VI 1945 - przedmioty: rysunek odręczny (L. Pakulski), projekt brył, techniczny, liternictwo (W. Pieńkowski), rzeźba (E. Baranowski), stylizacja (Szymańska), materiałoznawstwo (A. Klimek), tkactwo, modniarstwo, zabawkarstwo, ceramika, dekoracja teatralna, sztuka religijna. Pierwszego roku w klasie I uczono przedmiotów: rysunek odręczny i techniczny, proj. brył i i płaszczyzn, proj. wnętrz, malarstwo, historia sztuki, reklama i grafika użytkowa, liternictwo, wystawiennictwo, estetyka życia codziennego, stylizacja i kompozycja, modelowanie i nieobowiązkowa rzeźba oraz sztuka ... religii
* W pierwszym piśmie do Ministerstwa zwracano się o zatwierdzenie Szkoły Sztuk Zdobniczych i Artystycznych.