Zorganizowany przez Niemców po zlikwidowaniu izb chorych w obozie jeńców radzieckich przy ul. Piłsudskiego, powstał w IV 1942 na placu 110x70 m,  między ul. Bema, Poniatowskiego, Wybickiego i Dąbrowskiego, jako samodzielny szpital rezerwowy dla jeńców wojennych. Jego personel stanowili wzięci do niewoli lekarze i pielęgniarze. Funkcjonował do późnej jesieni 1943, leczono jeńców z innych stalagów, później jeszcze do VII 1944, dla wojsk z oddziałów wschodnich. Zachowały się w rosyjskich archiwach karty zmarłych z zapisami o zmarłych w tym szpitalu. Jeńców chowano w pobliżu przy drodze na Majdan (Cmentarz jeńców radzieckich).