Czynny od ok. 1860. Znajdował się przy ul. Zamenhofa 3 (niezabud. placyk). W 1880 wymieniany był naczelnik Stacji Telegrafu August Baum (dom spadkobierców Nejmana, róg Żydowskiej i Reformackiej). W 1875 nadano z Zamościa 2015 telegramów (dla porównania z Lublina 9 tys.). W 1886 przeniesiony został do budynku poczty na Nowej Osadzie i wraz z nią z powrotem wrócił do miasta po 1918. W 1914 poinformowano o budowie nowej linii telegraficznej między Lublinem i Zamościem (105 wiorst). W 1941 Niemcy zainstalowali w Infułatce aparat Hughesa, który obsługiwali pracownicy z Lublina. Przez Zamość przebiegał kabel ziemny dalekobieżny - w baraku na ul. Ciepłej pełniło wartę kilku żołnierzy.
Już 1 IX 1944 uruchomiono łączność z Lublinem. W 1944 w Zamościu utworzono Urząd Telefoniczno-Telegraficzny (Telefony). W 1945 uruchomiono obwód telegraficzny (od 15 III 1946 ruch przekazów telegraficznych), 20 II 1947 dalekopis Zamość - Lublin. W 1947 nadano 12.964 telegramów, w 1948 - 15.800, nadeszło 7.800. Od II 1969 sieć telegraficzną włączono do centrali automatycznej, a tym samym sieci krajowej (dalekopis do każdej placówki w Polsce), skracając czas nadania telegramów. W 1963 najszybszą telegrafistką była Irena Siedlecka (278 znaków/min. - III m. w wojew.). Ten niegdyś bardzo potrzebny środek komunikowania się, w dobie rozwoju telefonizacji przeszedł do historii. W 2002 zaprzestano usług telegraficznych.