Dyplom uzyskał w Krakowie. Przybył do Zamościa w 1808 z Białej, nabywał apteki w Tomaszowie i Hrubieszowie. W 1817-36 był w Zamościu właścicielem jedynej, najstarszej apteki w mieście, składającej się wówczas z sali ekspozycyjnej, laboratorium, składu materiałów i zielarni. W 1825 odstąpił ją na kilka lat szwagrowi, a sam założył nową w Szczebrzeszynie.
W 1811 na zgromadzeniu gminnym wybrany został jednogłośnie deputowanym na Sejm. Był starszym zgromadzenia kupców zamojskich powiatu zamojskiego i hrubieszowskiego, czł. Rady Miejskiej, w 1830 wybrany został komendantem zamojskiej straży bezpieczeństwa, nadzorował po 1831 wówczas także pocztę zamojską. Zmarł będąc  właścicielem dwu kamienic. Po jego śmierci aptekę prowadziła żona Joanna, ewangeliczka, którą w 1842 sprzedała.