Ur. w Żdanowie, gimnazjum kończył w Lublinie, a studia miernicze w Pskowie i Warszawie. Od 1890 pracował w Zamościu jako geometra miejski (od 1897 jeometrą kl. II), upoważniony do prac Tow. Kredytowego Ziemskiego. W 1898 władze miejskie powierzyły mu opracowanie planu regulacyjnego Zamościa. Miał jednocześnie zakład ogrodniczy. Uczestniczył w nielegalnej działalności oświatowo-kolportażowej, rozwożąc po wsiach "bibułę" i należał do wyróżniających się na Lubelszczyźnie (jak napisano o nim ludowiec z przekonania). Był działaczem ruchu strzeleckiego. Organizował przedstawienia na cele charytatywne. Za działalność w PPS w 1901 zesłany w głąb Rosji, do Witebska, działając tam w kolonii polskiej.
W 1905 wrócił do Zamościa i ponownie po trzech latach musiał opuścić miasto. W 1911 zamieszkał w Lublinie, gdzie był m.in. prezesem Rady Miejskiej. W 1918 wymierzał granice Zamościa, a w 1926 przybył tu na akademię poświęconą Piłsudskiemu i deklamował wiersz (siwa głowa, wyniosłe czoło, głos drgający mocą i siłą młodzieńczą). Należał do Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmarł niespełna 5 miesięcy później. Miał żonę Aleksandrę z Kłossowskich, Ich synowie: Witold, Jerzy i Kazimierz (osobne hasła).