W 1802 Stanisław Kostka Zamoyski ogłosił  konkurs na przebudowę pałacu zamojskiego. Projekt miał uwzględniać pomieszczenia dla muzeum, biblioteki, teatru a także "salę sportową". Do konkursu stanęli wspólnie trzej Francuzi, stojący u szczytu sławy, pierwsi wówczas architekci świata: Charles Percier (1764-1838) i Pierre Francois Fontaine (1762-1853) - twórcy stylu cesarstwa (empiru) oraz Aleksander Dufour (1760-1835), wszyscy znani z prac w Luwrze, Wersalu i Fontainebleau. Z polskich architektów (wszyscy obcego pochodzenia) z osobna przedstawili swoje projekty czołowi reprezentanci polskiego klasycyzmu: Christian P. Aigner (1756-1841) i Jakub Hempel (1758-1831) oraz Henryk Ittar. Przebudowa pałacu powierzona została ostatniemu z nich (osobne hasło: Ittarowie). Zachowane projekty stanowią cenne źródło do dziejów klasycyzmu w Polsce, a samo wydarzenie jedyne tego rodzaju w ówczesnych czasach przeszło do historii sztuki pod mianem Turnieju klasyków (W. Tatarkiewicz, "Arkady", 1937).

!!! Ch. P. Aigner wykorzystał zaprojektowaną fasadę, przebudowując później pałac namiestnikowski w Warszawie (ob. urząd prezydencki).
* Projekt jest bardzo ambitny: planuje się budowę kompleksu architektonicznego, wspaniałością i elegancją daleko przewyższającego wszystko, co do tej pory powstał w Polsce a kompleksowością założenia nie mającego sobie chyba równych w Europie. Ma się tam mieścić teatr, kort tenisowy, wielka biblioteka z wszystkimi możliwymi udogodnieniami, służącymi pracy umysłowej, eleganckiej rozrywce i ćwiczeniom męskim (...) architekt hrabiego (Włoch) oznajmił mi, że doprowadzenie wszystkiego do końca będzie kosztować milion funtów szterlingów - George Burnett, 1805 (za M. Blaszke Polska w oczach Anglika... "Zamojskie Studia i Materiały" 2009, z. 2)