Boczna ul. Partyzantów, powstała na pocz. l. 20. XX w., jako ul. Nowa.  Ob. nazwa nadana uchwałą z 22 II 1937, w czasie okupacji Rot Kreutz Strasse, od VI 1947 ul. Czerwonego Krzyża (pod nr 14 siedziba PCK), potem od 14 VII 1951 do 1990 ul. Dzierżyńskiego i po raz trzeci Orlicz-Dreszera - nadzorował koncentrację grup operacyjnych w Zamościu w 1920 (zginął w 1937).
W 1937 zamieszkała przez 310 osób (ok. 12% Żydzi), ze 170 wyborców połowę stanowili urzędnicy i wolne zawody, co czwarty pochodził ze sfer kupiecko-rzemieślniczych. Zabudowana  wyłącznie przedwojennymi domami (dworki, wille, domy podmiejskie, kamienice dochodowe), jednostronnie, stronę kolejową dzieci nazywały "górkami". Na pocz. l. 60. planowano urządzenie przy niej dworca autobusowego, w 1965 przebrukowana. Przy ulicy miały rosnąć oleandry, akacje i kilkanaście morw, ostatnia przetrwała nawet do XXI w.
Domy
Nr 2 – mur., piętrowy z mieszk. poddaszem, ok. 1925, fund. W. Kisielewicz, dach wysoki 2-spadowy, fasada 5-osiowa, z szerokim gzymsem głównym, oś zaznaczona płytkim ryzalitem, dwuokienna facjatka. Mieściła pocz. piekarnię, później cukiernię PSS. Mieszkał w niej m.in. weterynarz W. Bartoszewski, restaurator J. Żdanowiecki. Po modernizacji z od  1988 obiekt „Caritasu”, od 1991 dom pomocy im. Brata Alberta.
Nr 4 – mur., piętrowy, 1928-29, fund. ks. F. Zenta, później Amrożowie, dach 4-spad., fasada 5-osiowa, oś ujęta pilastrami, z półkoliście zamkniętym wejściem (nadświetle, archiwolta, zwornik), z balkonem żeliwnym dekor., facjatą z trójk. świetlikiem. Przed wojną mieszkała w niej hr. Ronikierowa, po wojnie na piętrze m.in. inż. J. Giebułtowicz.
Nr 10 – mur., piętrowy, k. l. 20.  zbud. przez Rozenów, mieścił rozlewnię piwa, w czasie okupacji siedziba żandarmerii polowej (charakterystyczne ryngrafy, motocykle z przyczepkami), w 1954-90. sztab wojskowy i komenda uzupełnień, później krótko sąd, ob. w remoncie,  dach pulpitowy ukryty za schodkowym murem, ze świetlikiem, ob. trzema, fasada 8-osiowa z długim, żeliwnym dekoracyjnym balkonem.
Nr 12 – mur., 2-piętrowy na planie kwadratu, 1928-30, kamienica dochodowa Stefaniaków, później L. Stroińskiego i Słupeckich, w czasie okupacji niemiecki urząd przesiedleńczy, dach ukryty pulpitowy, fasada 6 osiowa, gzymsy i ławy podokienne łączą pary wysokich okien, w schodkowym murze attykowym półkolisty świetlik, balkony w elewacji bocznej. Mieszkali tu lekarze: W. Nowicki, E. Przybyłowska, J. Mandybur, Z. Barycki, J. Słupecki, dentystka Cz. Nowicka, nauczycielki M. Markuszewska i Michalina Liwczak, adwokat J. Stroiński.
Nr 14 – mur., piętrowy z mieszk. poddaszem, 1925-28, fund. i właśc. A. Dobrzański, później Pawlikowscy, dach wysoki naczółkowy (dachówka), fasada 5-osiowa, z gzymsami, w narożu (1 p.) loggia z kolumnami i żel. balustradą, facjata 3-osiowa z odsadzką (okap, półkol. świetlik). Przez pewien czas mieszkał w niej S. Miler, adwokat W. Sapiński, Tomaszewscy, po wojnie siedziba PCK, a 1953-90 żłobek. Po rozbudowie ośrodek dzieci niepełnosprawnych.
Nr 16 – drewn., parter. z mieszkalnym poddaszem, ok. 1926. (E. Kranz) fund. i właśc. Tomaszewscy, dach naczółkowy, fasada 6-osiowa, skrajne wgłębne (na słupie), wystawka 2-osiowa, z odsadzką, otynkowany. Mieszkał m.in. nauczyciel Z. Syrek.
Nr 18Kamienica Marciniewicza
Nr 20 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, po 1925, właśc. do wojny inż. Jakub Margules, później m.in. M. Ciepłowski, w  2017-18 odrestaurowany, dach mansardowy, piętr. oszklony ganek (pulpit. daszek) przylegający do wystawki, boczne 2-osiowe wystawki przykryte górną połacią dachu. Za domem rosły 3 świerki.
Nr 22 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, po 1924, właśc. Matejowie, później Wołłk-Łaniewscy, dach łamany polski, fasada 5-osiowa, niski oszklony ganek, wystawka 3-osiowa. Przed wojną mieszkał m.in. R. Kuklewicz, po wojnie nauczyciel J. Madyniak.
Nr 24 – drewn., parterowy na planie wydłużonego prostokąta, poł. l. 20-tych, właśc. Baliccy (m.in. sędzia), 1-traktowy z pulpit. dachem, fasada 8-osiowa, ganek centralny (oszklony, w szczycie „wsch. słońce”) i boczny, dymniki, okiennice, szalowany.  
Nr 26 – mur., parter., 1932-33 (T. Zaremba), fund. właśc. Gustawowie, dach niski 4-spad., fasada 7-osiowa z 3-osiowym portykiem (balustrada przeźroczowa, schody) z niskim szczytem ujętym wolutami z kulą i półowalnym okienkiem, wysoki cokół, ławy podokienne, w elew. tylnej weranda (4 filary). W czasie okupacji mieszkał komendant gestapo Bohlmann.
Nr 28 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, 1925, fund, J. Badzian, potem właśc. W. Klaude, następnie Kościkowie, dach naczółkowy, fasada 6-osiowa, ganek (3 kolumny, balustrada przeźroczowa mur.), balkon i wystawka 3-osiowa, narożnik tylny przebud. (wyłamany szczyt z gzymsem i półkol. okno), otynkowany. Dom w głębi działki, przed nim duży warzywno-kwiatowy ogród. Mieszkał m.in. S. Ordyczyński.
Nr 30 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, usytuowany szczytowo (fasadą do ul. Miłej), 1924, właśc. Glinkowie, potem Kowrach-Kowrowscy, następnie Koziełłowie (m.in. sędzia), dach naczółkowy, fasada 5-osiowa, piętrowy ganek, dolny na 4 słupach profil., ze schodkami,  górny oszklony.
Nr 32 – mur., parter., przed 1939, Nr 32,  parterowy, o nowoczesnej geometrycznej bryle, mieszkał tam adwokat Cz. Godziszewski, później m.in. poliklinika milicyjna.
Nr 34 (d. 32 - mur., 2-piętrowy, ok. 1925 (E. Kranz), 1932-34 dobud. werandy, fund. i właśc. M. Miazga, przed wojną także Kasa Chorych, w l. 80. milicja, wąskofrontowy, dach 4-spadowy, w fasadzie gzymsy, narożne pilastry, ganek omur., wejście i okna zamknięte półkol. (z tarasem, lukarna zamkn. półkoliście), w elewacji bocznej półowalny ryzalit. W. Kranz, W. Sapiński, Wł, Lorentz, H. Świątkowski, J. Petryczek, Z. Kośmiński, L. Andrzejewska, Wł. Ostrowski obrońca wojskowy.
Nr 36 (d. 34) – mur., piętrowy z mieszk. poddaszem, przed 1925, właśc. Miklińscy, po wojnie Brykowie, dach wysoki naczółkowy, fasada 5-osiowa z gzymsem, ganek piętrowy (2 pary kolumn, schody), z balkonem, facjata z pilastrami, ujęta spływami i słupkami. Mieszkali m.in. T. Bryk (na piętrze), M. Suchański, F. Chałupka, J. Muszyńska, ob. Klub Pracy.
Nr 38 (d. 36) – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, 1921, fund. i właśc. Karwatowie, wysoki dach naczółkowy, fasada 5-osiowa, ganek (2 kolumny, schody), dymniki, snycerka drzwi. otynkowany.   
Nr 40 (d. 38) – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, 1921, fund. i właśc. Sobieccy, wysoki dach naczółkowy, fasada 3-0siowa, ganek dolny oszklony, górny  na słupkach z balustradką, arkadkową dekoracją i 3-spadowym daszkiem, w szczytach rombowe otwory.


 * Nie zapomnę nigdy pięknej i ekskluzywnej wówczas ul. Orlicz-Dreszera. Tam była uroczysta cisza. Słyszało się wiecznie grające pianina. Jestem nieomal pewny, że wszystkie dziewczynki ćwiczyły wtedy zadany przez szkołę utwór "Do Elizy". Tam pachniały cudownym aromatem jesienne liście, które opadły z orzechów. (A. J. Misiura, My z Browarnej, "Kronika Tygodnia" z 2 III 1995).
 * Wg dawnej mieszkanki tej ulicy rosnące przy niej białe i czarne morwy, jeden z sąsiadów, potem inni próbowali wykorzystać do hodowli jedwabników, m.in. jej dziadek Jan Wołłk-Łaniewski. (za "Kroniką Tygodnia" z 14 V 2019).
 * W 1990 w RM głosowano także nazwę ul. płk. Lisa-Kuli.