Powstała w 1932 - boczna ul. Partyzantów, 800 m od Starego Miasta. W 1947-90 nosiła nazwę ul. Świerczewskiego (w 1945 generał kwaterował pod nr 13A). Jedna z ostatnich niebrukowanych ulic w centrum miasta (do 1994 nawierzchnia żużlowa). Zwraca uwagę ciekawa zabudowa jednorodzinna, po stronie wschodniej dość jednolita stylowo, kilka domów o modernistycznej sylwetce. W 1937 - 130 mieszkańców (po 5% Żydów i Rusinów), jedna z najbardziej wówczas urzędniczych ulic (ponad 70%).
Wyróżniające się dawne domy:
Nr 3 – mur., parter. z mieszk. poddaszem, 1927 (T. Zaremba), K. Kiełbiński, później T. Fidala, Pieńczykowscy, na planie kwadratu z mansardowym dachem, ganek  z 2 masywnymi kolumnami, balkon z balustradą przeźroczową i facjatką, lukarny z 3-spadowymi daszkami. Znacznie przebudowany ze szkodą dla pierwotnego wyglądu.
Nr 4 osobne hasło.
Nr 6 – mur., piętrowy, po 1935, Bieńkowscy, wąskofrontowy, z ukrytym pulpitowym dachem, fasada asymetryczna, w skrajnej osi wyższa, cofnięta, z długim zaokrąglonym balkonem w narożu, trójkątne okienka strychowe. Przed wojną mieszkał m.in. inż. K. Białkowski.
Nr 7 – mur., piętrowy i parter, z mieszk. poddaszem., 1926-28 (M. Wtorzecki), J. Zieliński – rejent, później Sokołowscy, ob. Dom Myśliwski, dach 3-spadowy i nad wyższą częścią namiotowy (dachówka), elewacje asymetr., przyuliczna z drewn. gankiem oszklonym, tylna z tarasem, w narożu balkon, gzymsy (górny z szer. pasem), lukarny z 3-spadowymi daszkami, sterczyny żeliwne. Obok domu był basen, świerki.
Nr 8 – mur., piętrowy, po 1930, po wojnie Cieliszakowie, dach ukryty pulpitowy, fasada 4-osiowa, z 2-osiowym ryzalitem, w skrajnych osiach zaokrąglone balkony, wejścia z również z zaokrągl. węgarami. Mieszkał w niej m.in. R. Hospodarewski i H. Maślany.
Nr 9 – drewn., parter., 1935, J. Koziołek, później Kłosowie, naczółkowy dach, szalowany.
Nr 10 – mur., piętrowy, 1934 (Czesław Janicki), Roman i Helena Badzianowie, nadbud. 1935-36 Janiccy, później Przegonowie, dach płaski, fasada dwuosiowa, oś z wejściem i zaokrąglonym w narożu balkonem – cofnięta, wyższa.
Nr 11 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, 1931-32 (T. Zaremba), Cymringowie, później Burdowie, naczółkowy dach, piętrowy ganek, górny na 2 słupach, z wycinaną balustradą, dolny oszklony ze schodami, szerokie okapy, szalowany.
Nr 11A – drewn., parter., 1932 (T. Zaremba), Więckiewiczowie, z pryw. przedszkolem, niski, 4-spadowy dach, ganek z 4 parzystymi kolumnami i schodami, w szczycie owalne okno, na parterze okna 9-kwaterowe, boniowane naroża, szer. okapy, szalowany.
Nr 12 – mur., piętrowy, 1936, dom proj. dla Ireny Ważyńskiej i Haliny Trojańczykowej (T. Zaremba, wg innych J. Margules), później Noskiewiczowie, po wojnie Spółdz. Kółek Rolniczych, dach ukryty pulpitowy, fasada asymetr., oś skrajna wyższa, lekko cofnięta, z balkonem. Mieszkał w niej m.in. adwokat S. Wąsek.
Nr 13 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, ok. 1930 (T. Zaremba) Ostaszewscy, później Mandelowie, następnie Kaczorowie, naczółkowy dach , fasada 7-osiowa, piętrowy ganek, dolny na 4 profil. słupach, górny z arkadami i wycinaną balustradą, szalowany, w szczytach „wschodzące słońce”, dekoracyjne naroża.
Nr  13A – mur., parter. z mieszk. poddaszem, 1933-34 (T. Zaremba), Kietlińscy, naczółkowy, 3-spadowy, fasada asymetryczna  z wgłębnym wejściem z szer. uskokowymi węgarami i schodami, w elew, tylnej narożna, wgłębna oszklona weranda, lukarny tylna i boczna, gzyms z szer. pasem.
Nr 14 – mur., piętrowy, ok. 1935, Syrkowie, później Chmielowie, dach ukryty, fasada asymetr., z zaokrąglonym narożem, o narysie uskokowym, gzyms z płycinami.
Nr 15 – drewn., piętrowy, 1934-35 (J. Margules), Kabatowie, później Sabacińscy, dach niski 4-spadowy, fasada asymetr. z ryzalitem, w narożu z werandą oszkloną, ze schodami i tarasem, tylny piętrowy ganek (klatka schod.), szalowany, w ogrodzie wazon dekor. (30. XX w.). Mieszkał m.in. nauczyciel S. Durko.
Nr 18 – drewn., parter., 1934-35, B. Gryszczuk – introligator, oszklony ganek, w szczycie „wschodzące słońce”, szalowany.