Unikalny w województwie zabytkowy, drewniany zabytek techniki z 1925 na dawnej posesji Bolesława Modzelewskiego (ul. Partyzantów 74). Jest na planie kwadratu, 13 m wysokości, z łamanym, namiotowym dachem pokrytym gontem, zwieńczonym sterczyną, mieściła żeliwny, walcowaty 800 l. zbiornik na wodę. Pod wieżą była studnia głęb. 17 m z pompą tłoczącą wodę w górę. W 1986 odrestaurowana. W związku z budową osiedla przeniesiona z głębi posesji w sąsiedztwo ulicy (2008), stała się "znakiem rozpoznawczym" tego osiedla, określanego "przy wieży".
W 1968 rozebrano podobną wieżę przy ul. Szymonowicza 3. Mniej oryginalna, zwężająca się ku górze wieża z 1920 znajdowała się na stacji kolejowej (spłonęła 23 IV 2006, podpalona (pięciu nastolatków z Domu Dziecka i Pogotowia Opiekuńczego).

 * M. Sokołowski - Wieża wyposażona była w studnię głębinową z pompą elektryczną z kołem pasowym o średnicy około 1,5m oraz małym ok, 50 cm, dawało to niezłe obroty pompie. Woda zamiast wprost do mieszkań, niestety, była pompowana do ogromnej beczki wykonanej tradycyjnie z kutymi obręczami stalowymi, jej pojemność to ok. 750 l., a wysokość dostosowana do łatwego nabierania wody do wiader koniecznie dwóch i na nosiłkach zanosiło się ją do mieszkań.