Znana od XVII w. (Wulka), wtedy także jako Wólka Kalinowiecka, zapewne więc wyodrębniona z wsi Kalinowice, stała się własnością miejską. Jej poddanych zobowiązano do 528 dni bezpłatnej robocizny. Wólczanie wykorzystywani byli do chędożenia miasta i wywożenia gnojów z ulic, co czynili jednak bardzo niedbale. W 1696 nieliczne zabudowania (wyłącznie 13 lepianek), znajdowały się przy dolnym odcinku ob. ul. Młyńskiej i przy Nadrzecznej.
W 1 poł. XIX w. zwykle było tam kilkanaście niewielkich gospodarstw (1822 - 13 domów i 53 mieszkańców). Następowało utrwalenie się nazwy W.M. Na mapie z 1813 brak jej, z 1815 Wulka Zamoyska, z 1837 jest już (od wsch. wg  ksiąg hipot. Wygon Miejski, tj. Młyńska. Pod koniec XIX w. powstał w Wólce największy w mieście młyn Kahanów (osobne hasło: Młyny mechaniczne). Nazwa w użyciu jeszcze po wojnie.