Pierwszą wytwórnię założył w l. 70. XIX w. przy aptece Karol Kłossowski - wyposażona była w maszynę od fabrykanta Fransona z Paryża. Wzmianka o innej wytwórni pochodzi z 1895 (4 zatrud.). W 1902 przy ul. Zamenhofa/Łukasińskiego powstała Fabryka Wody Sodowej i Gazowej "Rusałka" Chaskiela Topfa (1865-1930), zatrudniająca 1 robotnika, którą w 1928 przejął J. Fabjański. Jeszcze na pocz. l. 30. Topf posiadał charakterystyczną sodówkę w środku Rynku, a na pocz. wojny był mistrzem u Czernickiego (jego były maszyny, surowce i receptury). W 1905 powstała na Nowym Mieście fabryczka Lejby, od 1913 Dawida Katza z maszyną kołową ręczną, bez personelu (do pocz. l. 30.). W 1913 obok Topfa i Kaca miał też wytwórnię M. Fichentman. W 1934 trzecią wytwórnię wody sodowej prowadził Srul Cukier (z robotnikiem). Ponadto było jeszcze kilka krótko istniejących, w 1938 aż trzy na Starym Mieście. W 1910 - 5 (9 prac., prod. 6 tys. rb), 1913 - 3, 1918 - 2, 1919 - 3, 1923 - 2, 1924 - 3, 1928 - 4, 1938 - aż 5 fabryczek wód gazowych. W III 1940 przybył z Białegostoku Edward Czernicki i otworzył wytwórnię lemoniady.
Zaraz po wojnie rozpoczęła produkcję: 
 - wytwórnia wody mineralnej, gazowanej i destylowanej E. Czernickiego (Nowy Rynek 27), 4 tys. butelek m-cznie, 11 osób, dawny zakład Katzów, później Rycaka;
 - wytwórnia lemoniady i wody sodowej Eugeniusza Hajkowskiego, (ul. Sienkiewicza 3, dawny zakład Rozena), następnie przez wiele lat do pocz. XXI w. zakład spółdzielni "Rozwój" (1975 -  4 tys. l. na dobę);
 - wytwórnia Danuty Drabikowej, potem Matuszaka (w pożyd. zakładzie, ul. Mleczarska/ul. Zamenhofa 17), 4 tys. butelek miesięcznie, 11 prac., później jako "Zdrój Zamojski" Zw. Inwalidów Wojennych RP;
 - wytwórnia Mieczysława Szymańskiego (ul. Radziecka), od 1950 spółdzielni "Rozwój".
W 1946 było 5 wytwórni (w II 1946 przy ul. Sienkiewicza 8 prac., Nowym Rynku 8, ul. Zamenhofa 7). Od 1946 pracowała wytwórnia Waleriana Warchała "Zdrój" i GS. Później zamykano prywatne zakłady, a największym wytwórcą stała się Wytwórnia Wody Sodowej i Lemoniady GS (do 1958 w Bramie Lwowskiej, potem przy ul. Szczebrzeskiej i Nowej). W l. 50-tych zdolność dzienna wynosiła 3 tys. l, lemoniady, 5 tys. l. oranżady i 25 tys. l wody gazowanej.
W 1957 ponownie uruchomiono prywatne WWG - Rycaka, Jasiny, Warchała. W 1958 działało 5 wytwórni: PZGS, "Rozwoju" i ponownie uruchomione rok wcześniej prywatne - Edwarda Rycaka (Nowy Rynek 27), Stanisława Jasiny (ul. Partyzantów 28), Warchała (ul. Krysińskiego 19). W 1959 uspołecznione miały zdolność 2,6 mln butelek rocznie, prywatne razem 0,4 mln.
Od 1959 była także WWG Jadwigi Lipińskiej (ul. Żdanowska 6). W 1960 WWG St. Jasiny przejął "Rozwój". W 1965 było 5 WWG i rozlew. piwa  (w tym 3 pryw.) prod. roczna 808 tys. litrów.
Przez następne 10 lat cały czas były 3 prywatne zakłady. 1975: "Rozwój" 4000 l/doba, Rycak 1200, Warchał (ul. Żaków) 1000, Wiktor Łopaciński (ul. Buczka) 50, a od X 1977 duża WWG PSS-u (ul. Listopadowa, moc 24 tys. but./doba).
Od końca l. 80. napoje chłodzące produkowało PW "Wojan" (ul. Listopadowa 32). W 1992-2002 działała spółka "Zamges" (ul. Nowa) zatrudniająca 21 osób (1994) uruchomiła nowoczesną wytwórnię napojów chłodzących gazowanych (14 smaków, m.in. mango i maracuja) na licencji niem. "Frucade" (80% na wschód, tygodniowo wagon na Krym - 1995). W 1997 wodę magnezjowo-wapniową "Aqua Magica" produkowała WUSI (rozlewnia ul. Kilińskiego).

 * PW "Wojan" produkowała w 1994 napoje gazowane 0,33 l - Woda sodowa (900 zł), Oranżada, Lemoniada (po 1200 zł), Mandarynka, Cytroneta, Polo Cocta, Tonik, Brzoskwinka, Pomarańcza, Ptyś, Orange (po 1300 zł), napoje 1 l. Cytroneta, Orange, Brzoskwinka, Ptyś (po 4000 zł).