Był synem dziedzica Wierzby, ok. 1580 był kanonikiem krakowskim, później - również za wstawiennictwem Jana Zamoyskiego - archidiakonem lubelskim. Został też sekretarzem królewskim i opatem czerwińskim. Biskupem był w 1600-1621, w Kolegiacie 18 XI 1600 odbył się jego ingres, wyznaczony na opiekuna młodocianego Tomasza. Był jednym z najwybitniejszych biskupów reformatorów nowego pokolenia. W czasie swojej posługi przyczynił się do rozwoju Akademii Zamojskiej, która w tym okresie przeżywała lata największej świetności, ufundował m.in. dwie katedry akademickie (teologii i prawa kanonicznego). Jednocześnie podejmował próby podporządkowania sobie Akademii, popadając w ostry konflikt z ordynatem, których rolę potwierdził papież Paweł V. Dzięki niemu w katedrze znajduje się cierń korony Chrystusa. Pochowany został w podziemiach Kolegiaty, w przeszłości było też epitafium.