Pochodził z Nowosądeckiego, studiował na wydziale budowlanym Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, w 1914 Legionach, po internowaniu na Węgrzech, znalazł się na froncie włoskim i tam w niewoli, potem we Francji (w armii Hallera). W 1919 wrócił do kraju, pozostając w wojsku do 1921 (por.). Następnego roku dokończył studia. Od 1923 w Zamościu, gdzie mieszkał już jego brat Kazimierz. W 1927 założył własne biuro projektowe, prowadził w tym czasie również wspólnie z Płacheckim przedsiębiorstwo budowlane (d. ul. Ślusarska 13) Autor planów wielu domów, zwłaszcza na przedmieściu, dworów (m. in. Średnia Wieś, Maszów Górny), obiektów użyteczności publicznej (np. przychodnia przeciwgruźlicza). W 1931 został architektem miejskim w Krasnymstawie (dojeżdżał), a w 1934-56 był architektem miejskim w Zamościu (z kilkuletnią przerwą okupacyjną, ukrywał się w rodzinnych stronach, obóz pracy VIII 1944 - I 1945), w wywiadzie AK ps. "Zremb". Miasto w III 45 zwróciło się do RU w Nowym Sączu o zgodę na jego przyjazd i objęcie stanowjska architekta miejskiego. Po wojnie przez pewien czas formalnie kierownik referatu Gospod. Komunalnej i Mieszkaniowej PMRN. Z końcem 1956, złożył rezygnację z kierowania Miejskim Zarządem Archit.-Budowlanym.
Był jednym z największych orędowników przedwojennej renowacji Zamościa, będąc właściwie pierwszym, nieformalnym miejskim konserwatorem zabytków. Angażował się nie tylko jako urzędnik nadzorujący pracę, ale i doskonale "czujący" zabytek projektant, m.in. rekonstrukcja ratusza i synagogi, adaptacja wnętrz kościoła franciszkanów (na kino-teatr) i Bramy Szczebrzeskiej. Był we Włoszech celem zapoznania się z tamtejszą architekturą (wysłany przez starostę). Walczył "jak lew" o zachowanie całości architektonicznej Zamościa.
Zasługuje na pamięć również jako autor licznych, stojących po dziś dzień, interesujących stylowo budowli, m.in. blisko połowy domów przy ul. Jasnej (nie znany jest pełny jego dorobek projektowy). Projektował kościół polskokatolicki, wille Zielińskiego (ul. Jasna 7), Pomarańskiego (osobne hasło) i Gustawów (ul. Orlicz-Dreszera 26), kamienice Stefaniaków (ul. Orlicz-Dreszera 12), Glinków (ul. Orlicz-Dreszera 30), Zylbercwajga (ul. Sienkiewicza 2), S. Epsztajna (ul. Sienkiewicza 6), domy drewn. Rudzia (ul. Partyzantów - rozebrany), Kietlińskiego (ul. Jasna) i L. Kwiatka (ul. Odrodzenia 18). Z jego inicjatywy powstał ogród jordanowski i osiedle na Podgroblu, zadrzewiono Planty. Podjął próbę odsłonięcia murów między nadszańcami. Przyczynił się do modernizacji ulic w bezpośrednim sąsiedztwie Starego Miasta.
Był czołowym działaczem zamojskiego PTTK, jednym z założycieli Tow. Przyjaciół m. Zamościa (1946), czł zarządu Koła Tow. Przyjaciół UMCS. Malował architekturę (m.in. panorama zamojskiej twierdzy o wym. 187 x 47 cm w ratuszu - gabinecie przewodniczącego PMRN, 1953, inna w "Centralce"). Zaprojektował znaczek z okazji nadania Krzyża Grunwaldu (Poczta nie dała zgody). Był kolekcjonerem. Jego sylwetkę, trochę zgorzkniałego, poirytowanego obchodzeniem się władzy z zabytkowym miastem, bynajmniej nie u kresu jeszcze zawodowej aktywności człowieka skreślił w znanym reportażu Marian Brandys (Starzy ludzie z Zamościa).
Mieszkał przy ul. Staszica 12, w l. 30-tych przy ul. Kościuszki 9 (wg ankiety). W 1957 opuścił dom na Podgroblu 5 (zbud. 1952-54, własnego projektu wzorcowy dla osiedla, dom "oszczędnościowy", sprzed. 1961 Targońskim) i do śmierci już mieszkał w Kielcach, u siostrzeńca. Nie założył rodziny - nie miałem czasu na osobiste życie). Pod koniec życia sparaliżowany. Przed i po wojnie (1957) odznaczany był Srebrnym Krzyżem Zasługi, także Krzyżami Walecznych i Niepodległości. W Zamościu ma ulicę i do niedawna dom wycieczkowy PTTK swego imienia (zachowana tablica).

 * Zaremba służył w Legionach 10 IX 1914 Kraków - 15 II 1918 Rarańcza, jako kapral, w 6 baonie I Brygady, później w 2 pułku ułanów III Brygady na Węgrzech. 20 XII 1918 wstąpił do Armii Gen. Hallera we Włoszech, jako porucznik w 3 pułki szwoleżerów i 6 pułk strzelców konnych. Posiadał odznaczenia: Krzyż Legionowy I Brygady, odznakę internowania, Krzyż Walecznych, Medal za Wojnę, Krzyż Niepodległości,
 * W rejestrze strat wojennych wymienił w 1945 dwa samochody (6000 zł), aparaty i instrumenty (2500), radio, patefon (po 450).