Niski, stożkowaty 2-stopniowy obelisk na cokole, wykuty w piaskowcu, to wg tradycji "pomnik tatarski" (XVII-XVIII w.?). Wg Z. Stankiewicza jest jedynym zachowanym z 21 kamiennych znaków granicznych wyznaczających III obwód twierdzy (1200 sążni fr. tj 2339 m od przeciwstoku).

Wg B. Smutniak  nie jest to kamień milowy, lecz upamiętnienie zapomnianej bitwy w tym miejscu, obok miała stać kiedyś "czerwona karczma".
Wg W. Łosiewicza, który wyklucza związek z Tatarami i wprowadza pojęcie piramidionu, miał pochodzić z XIX w., - tu zaczynało się miasto, ludzie idąc od Jatutowa opierali się o kamień i wkładali buty. Dodaje też, że to może być jeden ze zdemontowanych w XIX w. elementów Kolegiaty (?!), a wykorzystany wtórnie do oznaczenia granic miasta.
Wg E. Lorentz natomiast miał to być jeden z dwu jeszcze w l. 60-tych XX w. obelisków, będących częścią bramy do posiadłości Dichterów (później ich kaflarni).