Dyplom uzyskał w 1929. Przybył w 1931 ze Lwowa. Pracował w Kasie Chorych i miał gabinet przy ul. Szymonowicza, z tzw. ambulatorium laryngologicznym. Przed wojną został prezesem Zw. B. Ochotników Armii Polskiej, kandydował do RM. W 1942 Zapisał się na volkslistę (nie wytrzymał nerwowo, społecznie nie ma zastrzeżeń - Starostwo, 1947), wg M. Bojarczuka by uniknąć aresztowania ze względu na żyd. pochodzenie. Motocyklista. Praktykował w czasie okupacji. Po wojnie wyjechał do Szczecina, później w Sopocie.