Ur. w okolicach Płońska. Po studiach prawniczych (dyplom UW, 1921) od 1923 w Zamościu, po zakończeniu aplikacji w 1925-34 prowadził własną kancelarię adwokacką (mieszkał przy ul. Orlicz-Dreszera 34), później przeniósł się do Warszawy, prawdopodobnie związany z masonerią. Jako działacz PPS (od 1923) został w 1928 i 1930 posłem na Sejm RP. W czasie wojny spółdzielczym radcą. Przeżył Oświęcim (1940-41), uczestniczył w powstaniu warszawskim (AL), był czł. konspiracyjnej KRN. Został pierwszym wojewodą pomorskim, był ministrem sprawiedliwości - najdłużej w tym resorcie w powojennej Polsce (4007 dni), w szczególnie jednak niechlubnym okresie (1945-56). Stał na czele PPS (przewodniczący Rady Naczelnej 1945-48 i CKW 1948), a po zjednoczeniu czł. Biura Politycznego i sekretarz KC PZPR (1948-50) - zwolniony bez rozgłosu. Stał na czele obu komisji do opracowania lipcowej Konstytucji, od 1947 był profesorem prawa na UW.
W Zamościu dał się poznać jako wykształcony, znakomity mówca, bronił komunistów w procesach politycznych. Był radnym, aktywnie uczestniczył w życiu polityczno-społecznym, przewodził miejscowym socjalistom (1928-34 przewodniczący OKR PPS), entuzjastycznie przemawiał w Rynku z okazji przewrotu majowego, w 1925 zorganizował w ratuszu akademię 1-majową. Związany był z TUR, OZKR, związkami zawodowymi i Stowarzyszeniem Wolności wiceprezes oddziału Związku Strzeleckiego. Sumienia (współtwórca). Organizator i przewodniczący ZG Związku Myśli Wolnej. Chętnie wygłaszał odczyty i wykładał na kursach, gł. o tematyce prawniczej, był zaangażowanym zwolennikiem miejscowego kościoła narodowego, a w 1928 został czł. Rady Naczelnej Kościoła Polskokatolickiego. Do inicjatyw podchodził nieufnie, za to sam zainicjował referendum w sprawie zakazu sprzedaży alkoholu. Uczył stenografii w szkole handlowej. Mieszkał przy ul. Żeromskiego 11.
Po wojnie jeszcze raz jest posłem z Zamojszczyzny (do Sejmu Ustawodawczego). Kilkakrotnie odwiedzał Zamość jako minister (m.in. 1945, 1947 - wręczał Krzyż Grunwaldu, 1948, 1955), 20 X 1947 otrzymał honorowe obywatelstwo Zamościa. Był autorem wstępu do Zbrodni niemieckich na Zamojszczyźnie Z. Klukowskiego (1947). Zm. w Warszawie.
* Z. Klukowski o Świątkowskim, który zaprosił go do ministerstwa (1946) - Po dawnemu bardzo sympatyczny, prosty, bezpośredni w obejściu i uprzejmy. Dygnitarstwo jakoś wyjątkowo nie przewróciło mu w głowie.