Ur. w Tarnowie, ukończył UJ. Był sędzią w zaborze austriackim (ostatnio w Tarnowie), od 1915 na terenach okupacyjnych w Sandomierzu i od 1916 w Zamościu, najpierw sędzią śledczym na dwa powiaty, a od 1918 sędzią okręgowym. Działał w PMS, Czerwonym Krzyżu, Stow. Rzemieślników i Robotników Chrześcijańskich, Straży Kresowej (wiceprezes ZP), wykładał na kursach, udzielał społecznie porad prawnych. Stanął na czele obchodów legionowej rocznicy 6 sierpnia. W 1920 przeniesiony do Warszawy. Znaną działaczką była również jego żona Kazimiera, radna miejska, była w zarządzie okręgu PMS, podczas wiecu 500 kobiet wybrana na przewodniczącą i wygłosiła referat o Kodeksie Napoleona i prawach kobiet (1918), reżyserowała sztukę Bałuckiego, wydała Powiat zamojski w liczbach  (1920).