W swojej pracy badawczej istotne miejsce poświęcił architekturze i urbanistyce Zamościa. W 1953 ogłosił pierwszą publikację poświęconą tym zagadnieniom Ze studiów na urbanistyką Zamościa („BHS”), w której zrekonstruował w oparciu o siatkę sznurową pierwotny plan miasta, a także Znaczenie środowiska zamojskiego w architekturze, 1969). Był autorem prekursorskiego w Polsce konserwatorskiego Studium historyczno-urbanistycznego do planu zagospodarowania przestrzennego Zamościa (1953).
W swojej fundamentalnej Architekturze polskiej XVII wieku (1980) wyodrębnił i wprowadził do obiegu naukowego w sztuce jako indywidualny nurt - styl zamojski. Uczestnik sesji naukowych poświęconych zabytkowemu Zamościowi (1964, 1978). Zamościowi przypadło znaczące miejsce w jego popularnym Zarysie dziejów architektury w Polsce (kilka wydań).